اختلال شخصیت مرزی یک اختلال روانی است که به نمونهای از الگوی ناپایدار و ناپیوسته در روابط و هویت و احساسات یک فرد اشاره دارد. افراد مبتلا به این اختلال اغلب عائمی از قبیل نوسانات شدید در خلق و خویش، ترس از رها شدن و ترس از وابستگی، تصورات متناقض درباره خود و دیگران، عقاید شدید و افکار مرتبط با مرگ و خودکشی، خشم یا خشونت نسبت به خود یا دیگران و ناتوانی در کنترل احساسات خود باشند. این اختلال نیاز به تشخیص و درمان توسط یک حرفهای در زمینه روانشناسی و رواندرمانی دارد.
فهرست مطالب
Toggleاصلی ترین علائم اختلال شخصیت مرزی چیست؟
افراد دارای اختلال شخصیت مرزی معمولا با چه علائمی شناخته میشوند؟ این اختلال علائم گوناگونی دارد. برخی از این علائم عبارتند از:
- ترس از رها شدن: افراد در این اختلال از دست دادن نزدیکان یا جدایی را تجربه میکنند و به شدت به روابط خود وابسته هستند.
- تقسیمخاطری: دیدگاهها، احساسات و رفتارهای متضادی که در شخص مبتلا به بیماری به صورت همزمان وجود دارد؛ مثل احساس دوست داشتن و همزمان نفرت نسبت به یک فرد.
- نوسانات شدید مزاج: تغییرات سریع و ناگهانی در مزاج و احساسات افراد بسیار دیده می شود.
- عدم ثبات هویت: ممکن است افراد با این اختلال مرزی دشواری در تعیین هویت شخصی خود داشته باشند و از نظر هویتی ثابت نباشند.
- ترکیبی از افراط در خود محوریت و ترس از رد شدن: شخصیتهای مرزی همزمان احساسات شدیدی از برتری و یا احساس ناامنی و ترس از رد شدن را دارند.
- رفتارهای خودکشی یا خطرناک: ممکن است افراد با این اختلال نمونههایی از رفتارهای خطرناک یا خودآسیبی داشته باشند.
- ناپایداری در روابط: دشواریهای بسیاری در حفظ روابط برقرار دارند و ممکن است بین عشق و نفرت در روابط خود نوسانات داشته باشند.
- شدت در احساسات: تجربهی شدت بالای احساسات مثل عشق یا خشم که به سرعت تغییر میکنند، یکی از اصلی ترین علائم است.
- ترس از ترکیب و تفکرات فراوان: ممکن است افراد با این اختلال از ترکیب فکرها و ترس از ترکیب شدن مواجه می شوند.

این علائم میتوانند در افراد مختلف با این اختلال به شکلها و شدتهای متفاوتی ظاهر شوند. اگر فکر میکنید کسی این علائم را دارد، مشاوره از یک متخصص روانشناسی یا روانپزشک میتواند کمک کننده باشد.
چه افرادی به اختلال شخصیت مرزی مبتلا می شوند؟
دلیل اصلی این مورد هنوز مشخص نیست. اختلال شخصیت مرزی میتواند در افراد مختلفی اتفاق بیافتد. اما احتمال دارد موارد زیر در بروز این اختلال موثر باشد:
- عوامل ژنتیکی: اگر فرد خانوادهای داشته باشد که اختلالات شخصیتی داشته باشند، احتمال بیشتری برای ابتلا به اختلال شخصیت مرزی برای آن ها وجود دارد.
- تجربیات زندگی: تجربیات بد در دوران کودکی مانند سوء استفاده جسمی یا روانی، ناپایداری در روابط خانوادگی، آسیبهای روانی یا اجتماعی میتوانند به افزایش خطر ابتلا به این اختلال کمک کنند.
- عوامل محیطی: استفاده از مواد مخدر یا الکل، فشارهای اجتماعی و فرهنگی، استرس مداوم و شرایط زندگی ناپایدار میتوانند به عواملی باشند که احتمال ابتلا به اختلال شخصیت مرزی را افزایش میدهند.
- سابقه مشکلات روانی: افرادی که با سابقهای از اختلالات روانی یا روانپزشکی مثل افسردگی یا اضطراب روبهرو بودهاند، ممکن است بیشتر به اختلال شخصیت مرزی در معرض خطر باشند.
مهم است به خاطر داشته باشید که این فاکتورها تنها بخشی از دلایل احتمالی ابتلا به این اختلال هستند. همچنین، هر فردی ممکن است به طور مختصر با برخی از ویژگیهای این اختلال روبهرو شود، اما برای تشخیص دقیق و درمان، نیاز به ارزیابی و مشاوره حرفهای دارید.
عوارضی که اختلالات شخصیت مرزی برای فرد ایجاد میکند ….
نیاز به درمان اختلالات شخصیت مرزی وجود دارد زمانی که این اختلالات بر زندگی شخص تأثیر منفی بگذارند و او را در روابط، کارکرد روزمره، یا بهبود وضعیت روانی محدود کنند. درمان میتواند مفید باشد اگر:
- مشکلات در روابط: شخصی که به اختلال شخصیت مرزی مبتلا است، دچار مشکلات مداوم در روابط با دیگران شود. این مشکلات میتوانند باعث اختلافات مکرر، نزاعات و مشکلات در روابط عاطفی یا حرفهای شود.
- تأثیر بر روزمرگی: افراد ممکن است به علت این اختلال، مشکلاتی در مدیریت زندگی روزمره خود داشته باشند. این مشکلات میتوانند در کارکرد درست در محیط کار، مدیریت احساسات یا حتی در مراقبت از خود ایجاد شود.
- سلامت روانی: افراد مبتلا به اختلال شخصیت مرزی ممکن است با مشکلات روانی مانند افسردگی، اضطراب، خودکشی یا مصرف مواد مخدر مواجه شوند.
اگر این نشانهها در شخص مشاهده میشود و زندگی روزمره یا روابطش تحت تأثیر قرار گرفته است، بهتر است که به دنبال کمک حرفهای از روانپزشک یا روانشناس بگردید. درمانهای مختلف از جمله مشاوره روانشناختی، درمان دارویی و روشهای مختلف رواندرمانی ممکن است به شخص کمک کند تا با این اختلال مقابله کند و زندگی بهتری را تجربه کند.
سخن آخر
اختلال شخصیت مرزی یک وضعیت روانی است که با نوسانات شدید در تفکرات، احساسات و رفتار فرد همراه است. افرادی که این اختلال را تجربه میکنند، دارای برخورد ناپایدار هستند. تغییرات شدید در مزاج، ترس مداوم از رهایی، عدم ثبات در هویت و باورها، واکنشهای غیرمتعادل به وضعیتهای پیرامون و مشکلات در کنترل احساسات از جمله ویژگیهای این اختلال است. افراد مبتلا ممکن است به دنبال تأیید و عشق باشند و در عین حال، به خودتخریبی یا رفتارهای خطرناک برای جلب توجه دیگران بپردازند. درمان این اختلال شامل مشاوره روانشناختی و در برخی موارد، درمان دارویی است که به کاهش نشانههای این اختلال و بهبود کیفیت زندگی فرد کمک میکند.
زندگی با همسری که دچار اختلال شخصیت مرزی است، نیازمند صبر، درک عمیق و آگاهی از ویژگیهای این اختلال است. افراد مبتلا به این اختلال معمولاً احساسات بسیار شدید، تغییرات ناگهانی در خلقوخو و ترس از ترک شدن را تجربه میکنند که میتواند به روابط فشار زیادی وارد کند. اولین قدم، شناخت و درک ماهیت این اختلال است تا بتوانید به همسرتان کمک کنید بدون آنکه خودتان فرسوده شوید. همسرتان ممکن است نیاز به اطمینان دائمی از عشق و حمایت شما داشته باشد. بنابراین، ایجاد احساس امنیت عاطفی و اعتماد در رابطه بسیار مهم است. اما باید مراقب باشید که به رفتارهای مخرب یا کنترلگرانه او واکنش ندهید و مرزهای سالمی در رابطه تعیین کنید. این کار به او کمک میکند تا متوجه شود که هرچند شما برای او ارزش قائل هستید، اما نمیتوانید نیازهای خود را قربانی کنید. برای هرچه بهتر همراهی کردن با همسرتان به نحوی که خودتا آسیب نبینید مراجعه به زوج درمان متخصص را توصیه میکنیم.
تشویق همسر به دریافت کمک حرفهای، مانند رواندرمانی دیالکتیکی-رفتاری (DBT)، میتواند ابزار قدرتمندی برای مدیریت علائم BPD باشد. از سرزنش یا انتقاد خودداری کنید و به جای آن، به شیوهای آرام و همدلانه احساسات خود را بیان کنید. سعی کنید هنگام مواجهه با رفتارهای ناگهانی یا تحریکآمیز، خونسردی خود را حفظ کنید و وارد چرخهی درگیریهای بیپایان نشوید. همچنین، زمانی را به مراقبت از خودتان اختصاص دهید، زیرا زندگی با فردی که اختلال شخصیت مرزی دارد میتواند فرسایشی باشد. ایجاد تعادل میان حمایت از همسر و مراقبت از سلامت روان خودتان، برای پایداری رابطه ضروری است. در نهایت، آگاهی از این نکته که تغییر نیازمند زمان است و مسیر بهبودی همواره خطی نیست، به شما کمک میکند تا با این چالشها بهتر کنار بیایید.