روان‌درمانی پویشی کوتاه‌مدتیکی از روش‌های مدرن درمانی است که هدف آن آشکار کردن عمیق‌ترین ریشه‌های مشکلات روانی افراد در مدت کوتاه است. این روش درمانی معمولاً طی 12 تا 20 جلسه انجام می‌شود و به جای ارائه توصیه‌ها و راهکارهای مستقیم، به مراجعین کمک می‌کند تا خودشان با مشکلات درونی‌شان مواجه شوند. درمانگر در این جلسات هیچ راه‌حلی پیشنهاد نمی‌کند بلکه سعی دارد فضایی را فراهم کند تا مراجع بتواند با مشکلات عاطفی، هیجانی و روانی خود روبهرو شود و در نهایت راهکارهای شخصی برای مواجهه با این مسائل پیدا کند. این رویکرد بر پایه این باور استوار است که ارائه راه‌حل‌های آماده ممکن است به آزادی و استقلال فرد آسیب برساند. از این روش در زوج درمانی نیز استفاده می‌شود.
در جلسات روان‌درمانی پویشی کوتاه‌مدت، درمانگر به مراجع کمک می‌کند تا احساسات سرکوب‌شده و رویدادهای تلخ گذشته را مرور کند. این روش به بیمار امکان می‌دهد تا خود را با مکانیسم‌های دفاعی خود آشنا کرده و از آنها آگاهی بیشتری پیدا کند. مراجع در این مسیر با چالش‌های روانی خود روبهرو می‌شود تا به مرور بتواند راه‌حل‌هایی برای مشکلات خود بیابد.
کارکرد روان‌درمانی پویشی کوتاه‌مدت
در جلسات ISTDP، درمانگر به مراجع کمک می‌کند تا به بررسی دقیق تجارب ناخوشایند و دردناک گذشته خود بپردازد. او با کمک به بیمار در مرور این تجارب، تلاش می‌کند تا مکانیسم‌های دفاعی که مانع از بازگو کردن مشکلات عمیق می‌شوند را کاهش دهد. این روش بر کشف و مواجهه با احساسات سرکوب‌شده، مانند ترس، خشم، یا غم تمرکز دارد. به این ترتیب، مراجع می‌تواند با شناخت بهتر از احساسات و تجارب خود، راه‌حل‌هایی برای مواجهه با مشکلات بیابد.
تفاوت ISTDP با دیگر روش‌های روان‌درمانی
یکی از تفاوت‌های بارز روان‌درمانی پویشی کوتاه‌مدت با دیگر روش‌های درمانی، مدت زمان آن است. این جلسات معمولاً بین 12 تا 20 جلسه متغیر است. درمانگر در این روش، برخلاف برخی رویکردهای دیگر، فضایی امن و بدون فشار ایجاد می‌کند تا مراجع بتواند به‌طور آزادانه و بدون اضطراب مشکلات خود را بیان کند. تفاوت دیگر این است که در ISTDP درمانگر فعالانه در فرآیند درمان مداخله می‌کند و سعی می‌کند مراجع را به چالش بکشد تا با احساسات عمیق و سرکوب‌شده‌اش روبرو شود.
در روانکاوی، درمانگر بیشتر نقش مشاهده‌گر را ایفا می‌کند و جلسات معمولاً طولانی‌تر و در دوره‌های زمانی بیشتری برگزار می‌شوند. همچنین در روانکاوی، تماس چشمی بین مراجع و درمانگر ممکن است ضروری نباشد و حتی مراجع ممکن است بر روی کاناپه دراز بکشد و درمانگر را نبیند.
جلسات رواند درمانی پویشی
جلسات ISTDP به‌دلیل ماهیت فشرده و عمیق درمان، معمولاً 90 دقیقه طول می‌کشد. اما گاهی اوقات جلسات کوتاه‌تر 50 دقیقه‌ای نیز موثر هستند. برخی بیماران ترجیح می‌دهند جلسات طولانی‌تری مانند 2 یا 3 ساعت داشته باشند تا در یک محیط متمرکزتر، با مشکلات خود مواجه شوند. جلسات طولانی‌تر همچنین به بیمار کمک می‌کند تا در همان شروع درمان، جهش قابل توجهی در فرآیند بهبود خود داشته باشد.
احساس دلبستگی در روان درمانی پویشی
در بسیاری از افراد، مشکلات روانی به دلبستگی‌های ناگشوده و تعارضات حل‌نشده از دوران کودکی بازمی‌گردد. در ISTDP، درمانگر به مراجع کمک می‌کند تا این مسائل دلبستگی را شناسایی کرده و احساسات مرتبط با آنها، مانند خشم، غم، عشق یا گناه را تجربه کند. با مواجهه با این احساسات، فرد می‌تواند بر اثرات مخرب آنها غلبه کرده و به‌تدریج به بهبودی برسد. این فرآیند نه‌تنها به حل مشکلات قدیمی کمک می‌کند، بلکه به فرد اجازه می‌دهد تا در آینده ارتباطات معنادارتر و سالم‌تری ایجاد کند.
نتایج
در پایان جلسات، مراجعان معمولاً احساس سبکی و آرامش بیشتری دارند و می‌توانند ارتباط عاطفی بهتری با خود و دیگران برقرار کنند. ISTDP به آنها کمک می‌کند تا از فشارهای روانی و احساسات سرکوب‌شده رهایی یابند و زندگی عاطفی بهتری داشته باشند.